Założeniem projektu jest odwołanie się do historii terenu zespołu parkowo-pałacowego Króla Jana III w Wilanowie. Historyczny plan założenia lat 30 XVIII w. z boskietami i dziesięcioma gabinetami ogrodowymi zlokalizowany dawniej w południowej części pomarańczarni stał się inspiracją do zaprojektowania pawilonu wystawowo recepcyjnego z funkcją toalety publicznej. Dzięki tym wytycznym obiekt zlokalizowano w centrum założenia otaczając go zielenią, która tworzy układ boskietów i gabinetów ogrodowych.

Dojście do pawilonu od strony wschodniej zaakcentowano za pomocą nasadzeń krzewów, których dalszy przebieg okalający bryłę wyznacza czytelną komunikację prowadzącą do zacisznych „zielonych salonów” oraz wnętrza pawilonu. Propozycja pawilonu zachodniego jest odbiciem lustrzanym utrzymującym symetrię planu.

Obiekt o prostej formie składa się z części nadziemnej zbliżonej do planu kwadratu oraz części podziemnej. Elewację zewnętrzną części nadziemnej tworzy szklana ściana osłonowa. Od wewnętrznej strony pawilonu zaprojektowano panele drewniane (w systemie harmonijkowym na prowadnicach) z wyciętym laserowo wzorem liści tworząc współczesny ornament zainspirowany naturą. Element ten jest odwołaniem się do architektury barokowej, gdzie ornament stosowany był przez twórców np. w detalach elewacji (motywy roślinne) a także w projektach ogrodów. Dodatkowo szklana fasada od zewnątrz stanowi dopełnienie boskietu i gabinetów ogrodowych, a ściana północna oranżerii tworzy południową fasadę pawilonu.